Nothing to fear but fear itself: Franklin D. Roosevelt
Angst
Tja wat is dat? We kennen het allemaal denk ik wel. Bang om iemand te verliezen, bang om dood te gaan, om te falen, niet goed genoeg te zijn of in mijn geval: onder water te gaan. Als ik het zou moeten definiëren, zou ik dit lastig vinden. Ik kan je zo vertellen wat angst veroorzaakt in mijn lijf en daaropvolgend mijn gedrag. Wikipedia vindt er het volgende van: “Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart”.
Ik denk dat we het hierbij dus over twee soorten angst hebben. De één is letterlijk levensbedreigend en roept een freeze, fight of flee (bevriezen, vechten of vluchten) reactie op om te overleven. Waarbij de ander een gedachte is en eigenlijk je hoofd dat je wijs maakt dat het hier om de eerste (levensbedreigende) gaat.
Hoe diepgeworteld kan de tweede zijn dat deze zó echt lijkt dat we hem verwarren met de eerste, de levensbedreigende. We herkennen het denk ik allemaal wel. Maar hoe weet je nu wat de eerste of de tweede is. In mijn optiek is de eerste het makkelijkst met een voorbeeld te duiden. Als we bijvoorbeeld oog in oog staan met een roofdier, een tijger of een beer, dan is onze angst écht en wordt ons leven werkelijk bedreigd. We gaan in een serieus overlevingsmechanisme.
Welke angst is echt?
De tweede heeft in principe dezelfde reactie maar de aanleiding is anders. Ons hoofd laat ons denken dat het hier gaat om de eerste angst en wij reageren alsof dit zo is. Hoe kan het dat ons hoofd de beide angsten met elkaar verward?
Momenteel lees ik het nieuwste boek, de mythe van normaal van Gabor Maté, een holocaust slachtoffer, arts en een autoriteit op het gebied van traumaverwerking. Hierin wordt duidelijk dat alle pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden, kleine trauma’s, door ons lijf en hoofd worden opgeslagen en maakt dat ons hoofd het signaal van (doods)angst doorgeeft aan ons lichaam op het moment dat er een vergelijkbaar gevoel wordt opgeroepen.
Zo heeft iedereen zijn kleine of grote trauma’s opgeslagen in zijn lijf. Ook ik heb als kind een trauma opgelopen. Meerdere zelfs. Deze hadden beide te maken met bijna verdrinkingen. Als peuter in het diepe water van een zwembad beland en toen ik iets ouder was van de boot afgevallen en er aan de haren weer uitgetrokken.
Trauma
Dit heeft mij een levenslang trauma opgeleverd waar ik tot vorig jaar helemaal aan toe heb gegeven. Ik heb mij bovenstaande nooit afgevraagd tot ik uitgedaagd werd om mijn ‘angst’ eens te bekijken voor wat het werkelijk was. Het trauma wat ik als peuter had opgelopen, bracht mij telkens weer terug naar een situatie in het verleden, mijn bijna verdrinkingen. Terwijl mijn NU absoluut geen levensbedreigende situatie bevatte en de situatie van toen niets te maken had met mijn NU.
Waar ik met alles in mijn leven toch altijd voor avontuur heb gekozen, was deze overtuiging te groot en heb ik mijzelf hierdoor veel ontzegd. Daarbij maakte ik mezelf ook nog eens wijs dat het niet uitmaakte. Ik hield nu eenmaal niet van het water en er waren genoeg andere leuke dingen waar ik niet bang voor was.
Angst onder ogen zien
Tot vorig jaar waarin ik besloot mijn ‘angst’ onder ogen te zien en het eigenlijk terug te brengen naar wat het werkelijk was; een hersenspinsel of even oneerbiedig ‘een mindfuck’. Ik ging duiken. Ik startte met een introductieduik, haalde mijn PADI, open water brevet. Gisteren haalde ik mijn ‘advanced diver certificaat’ en kan ik duiken tot 30 meter diep. Soms is mijn hoofd nog aan het klieren maar ik zie ‘de angst’ nu voor wat het was en niet meer is en geniet met volle teugen van de prachtige onderwaterwereld.
Waarom schrijf ik dit verhaal?
Omdat jij misschien ook wel net als ik (kleine) trauma’s hebt die je leven beïnvloeden en bepaald gedrag veroorzaakt dat helemaal niet past bij je NU.
Wil je hiermee aan de slag? Dan nodig ik je van harte uit om op ons ‘Leven in het NU’ verwen/veranderweekend op 5/6 en 7 januari te komen: https://www.cumlauderetraites.nl/bewustzijn-vanaf-2024-veranderweekend/
Ook organiseer ik diverse retraites in Andalasië (maart, juni en oktober) en een spirituele reis naar Nepal op 11 november.https://www.cumlauderetraites.nl/leven-in-het-nu-retraite-in-andalusie/ – https://www.cumlauderetraites.nl/spirituele-reis-naar-muktinath-mustang/
Natuurlijk ben je ook van harte welkom op onze duikvakantie in Egypte op 6 maart. https://cumlaudewandelvakanties.nl/duikvakantie/
Wil jij net als ik, op jouw tempo, met aandacht voor jouw trauma en angst, leren duiken? Je krijgt dezelfde instructeur als ik en natuurlijk ben ik er zelf om met jou in gesprek te gaan over jouw ‘angst’.
Sharm el Sheik, 16 december 2023
Claudia Bottinga
Recente reacties